Tarih, büyük liderlerin zaaflarını gizler çoğu zaman. Ama bazen o zaaflar, onları daha da insanlaştırır. Mustafa Kemal Atatürk'ün hayatında böyle bir an vardır: Sevdiği bir insanın kaybı karşısında dizlerini döve döve ağladığı, "Ah Necati, ah Necati" diye hıçkıra hıçkıra gözyaşı döktüğü tek an...
Ölümle Başa Çıkamayan Lider
Mustafa Kemal'in ölümle ilişkisi çok özeldi. Sevdiklerinin cenazesine katılmazdı - dayanamazdı. Bu onun savunma mekanizmasıydı. Annesi Zübeyde Hanım vefat ettiğinde cenaze törenine gitmedi. Kardeş gibi arkadaşı Nuri Conker'i kaybettiğinde yine gitmedi. Manevi kızı öldüğünde bile katılmadı o törene.
Sanki o ölüm hiç yaşanmamış gibi davranır, üzerine asla konuşmazdı. Ama bir kez, sadece bir kez bu zırhı kırıldı...
Mustafa Necati: İzmir'in Yiğit Evladı
Mustafa Necati doğma büyüme İzmirliydi. İzmir Mekteb-i Sultanisi'nde (bugünkü İzmir Atatürk Lisesi) öğretmen olarak çalışıyordu. Ama sıradan bir öğretmen değildi; yüreğinde vatan sevgisi, gözlerinde istikbal ışığı taşıyan bir aydındı.
İşgale Karşı İlk Direniş Çığlığı
Yunan işgali başlamadan sadece bir gün önce tarihi bir adım attı. Şehirdeki tüm yurtseverleri okulda toplantıya çağırdı. İşgal gemileri Körfez'de son hazırlıklarını yaparken, o Maşatlık'ta binlerce kişinin katıldığı bir protesto mitingi örgütledi.
Kürsüye çıktığında söylediği sözler tarihe kazındı:
"İzmir Yunan'a ilhak ediliyor, işgal başlıyor. Bu akşam güzel İzmir'imizde son akşamımızdır. Ayaktayız. Vakar ve sükûnetinizi muhafaza ediniz. Vatan ordusuna iltihaka hazırlanınız. Teslim olmayacağız!"
Ertesi sabah her şey değişti. Yunan askerinin ayağı vatan toprağına bastı, Hasan Tahsin ilk kurşunu sıktı, Mustafa Kemal Bandırma vapuruna bindi... Ve Mustafa Necati, vuruşmak için Ege dağlarına çıktı.
Cumhuriyet'in Mimarlarından Biri
Kurtuluş Savaşı'ndan sonra Mustafa Necati, genç Cumhuriyet'in inşasında kilit rol oynadı. Milli Eğitim Bakanı olarak görev yaptığı dönemde gerçekleştirdiği devrimler, Türkiye'nin aydınlık yüzünü inşa etti:
- Harf Devrimi'ni gerçekleştirdi
- Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile eğitimi tek çatı altında topladı
- Yabancı okulları denetim altına aldı
- Köy Enstitüleri'nin temellerini attı
"Memlekette mektep bulamayan bir çocuk bile bırakmayacağım" sözü onun vizyonunu özetliyordu.
35 Yaşında Gelen Veda
Mustafa Necati potansiyel bir başbakan adayıydı. Cumhuriyet'in geleceğinde büyük hayaller vardı onun için. Ama kader başka yazmıştı. Henüz 35 yaşındayken hayata veda etti.
O gün, Mustafa Kemal Atatürk hayatında ilk defa hıçkıra hıçkıra ağladı. Falih Rıfkı Atay'ın tanıklığıyla biliyoruz: "Atatürk'ün ilk defa hıçkırıklarla ağladığını görmüştüm, öz evladı gibiydi."
Bir Liderin Gözyaşlarının Anlamı
Mustafa Kemal'in Mustafa Necati için döktüğü gözyaşları, sadece bir dostun kaybının acısı değildi. O gözyaşlar, genç Cumhuriyet'in kaybettiği değerli bir aydının, idealist bir eğitimcinin, vatanını seven bir yiğidin ardından dökülen gözyaşlarıydı.
Atatürk onu "öz evladı" gibi görüyordu çünkü Mustafa Necati, onun hayallerinin, ideallerinin, Türkiye için kurduğu büyük düşün taşıyıcısıydı.
Sonuç: Unutulmaması Gereken Bir İsim
Bugün Mustafa Necati'yi ne kadar hatırlıyoruz? İzmir'in o ilk direniş çığlığını, Cumhuriyet'in eğitim devrimlerini, bir liderin gözyaşlarını...
Belki tarih kitaplarında küçük bir paragraf. Belki bir sokak, bir okul adı. Ama gerçek şu ki, Mustafa Necati gibi değerli insanların hikayeleri yaşatılmaya, anlatılmaya devam etmeli.
Çünkü onlar sadece geçmişimiz değil, geleceğimize ışık tutan meşaleler.
Kaynakça: Yılmaz Özdil, "Mustafa Kemal"
Not: Bu yazı, tarihimizin unutulan kahramanlarından Mustafa Necati'yi anmak ve genç nesillere tanıtmak amacıyla hazırlanmıştır.
0 Yorumlar