Mustafa Kemal Atatürk'ün hayatının en derin duygusal yanlarından biri, çocuk sevgisi ve çocuk sahibi olamamanın yarattığı içsel acısıydı. Bu duyguların izlerini, hem kişisel anılarında hem de çocuklara karşı gösterdiği sınırsız sevgide görmek mümkündür.
Atatürk'ün Çocuk Özlemi
Atatürk'ün çocuk sahibi olamaması, hayatı boyunca taşıdığı derin bir acıydı. Bu durumu hiçbir zaman gizlememiş, tersine oldukça açık bir şekilde dile getirmişti. Bir baloda yaşanan anekdot, bu duygularını çok net ortaya koyar:
Asaf İlbay'ın on altı yaşındaki kızını kendisiyle tanıştırdığı sırada Atatürk'ün söyledikleri, bir babanın özlemini yansıtıyordu: "Asaf ile bir mahallenin çocuğuyuz. Belki aynı yaştayız da. Demek ben de vaktiyle evlenmiş olsaydım, on altı yaşında bir çocuğum olacaktı!"
Bu sözleri söylerken gözlerinin yaşardığı rivayet edilir. Ancak Asaf İlbay'ın eşinin "Paşam, bütün millet sizin çocuklarınızdır" sözleri üzerine verdiği cevap, Atatürk'ün bu durumla nasıl başa çıktığını gösterir: "Doğru, işte ben de bununla avunuyorum..."
Çocuk Sevgisinin Derinliği
Atatürk'ün çocuk sevgisi o kadar derindi ki, bu durumu kaderci bir yaklaşımla değerlendiriyordu. Sevdiği tayının ölümünden bile günlerce etkilendiğini, yemek yiyemediğini belirterek şu sözleri söylemişti:
"Belki benim çocuğum olmadığında bir gizli neden vardır. Çok sevdiğim bir tayımın ölümünden o kadar duygulanmıştım ki, günlerce acısını unutamadım, yemek yiyemedim. Ya çocuğumu kaybetmiş olsaydım, ne olurdum bilemem..."
Bu sözler, Atatürk'ün ne kadar duyarlı bir kişiliğe sahip olduğunu ve çocuk kaybetme acısının kendisini nasıl etkileyebileceğinden korktuğunu göstermektedir.
Bütün Çocukların Manevi Babası
Atatürk, kendi çocuğu olmamasının acısını, karşılaştığı tüm çocuklara gösterdiği sevgiyle hafifletmeye çalışıyordu. Gittiği her yerde çocuklarla ilgilenir, onları severdi. Bu davranışı sadece duygusal bir tepki değil, aynı zamanda bilinçli bir tercihtі.
Atatürk'ün Çocuklara Yaklaşımı:
- Karşılaştığı her çocuğu kendi çocuğuymuş gibi severdi
- Maddi imkanları olmayan çocukları okutmak için destek verirdi
- Evinde ve çevresinde çocukların bulunmasını sağlardı
- Çocukların eğitimi ve geleceği konusunda hassas davranırdı
Türk Çocuklarına Mirası
Atatürk'ün çocuk sevgisi, sadece kişisel bir duygu olmaktan çıkıp milli bir değer haline gelmiştir. 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı'nın kurulması da bu sevginin somut bir göstergesidir.
"Çocuklarımızın hepsi birer şaheserdir" diyen Atatürk, eğitimin önemini vurgularken çocukları geleceğin teminatı olarak görüyordu. Bu yaklaşım, modern Türkiye'nin eğitim ve çocuk politikalarının temelini oluşturmuştur.
Sonuç
Atatürk'ün çocuk sevgisi, kişisel bir acıdan doğmuş olsa da zamanla evrensel bir değere dönüşmüştür. Kendi çocuğu olmayan bu büyük lider, tüm Türk çocuklarının manevi babası olmuş, onların geleceği için ömrünü adamıştır.
Bu derin sevgi ve özen, bugün de Türkiye'nin çocuk politikalarında ve eğitim anlayışında yaşamaya devam etmektedir. Atatürk'ün "Bütün millet sizin çocuklarınızdır" sözüne verdiği "Ben de bununla avunuyorum" cevabı, aslında nasıl bir kalbin sahibi olduğunu en güzel şekilde özetlemektedir.
Bu yazıda kullanılan bilgiler Kemal Arıburnu'nun "Atatürk'ten Anılar" eseri ve Ahmet Gürel ile Bülent Türker'in "Atatürk ve Unutulmaz Anıları" çalışmasından derlenmiştir.
0 Yorumlar